Dowody w zwykłym procesie małżeńskim

1. Oświadczenia stron
Strony nie mogą być obecne podczas przesłuchania stron, świadków, biegłych. Przed zeznaniami strony składają przysięgę. Protokół zeznań podpisuje: strona powodowa, sędzia audytor, notariusz (i adwokat jeżeli bierze udział w przesłuchaniach).

2. Zeznania świadków
Po przesłuchaniu stron sędzia wydaje dekret dopuszczający świadków (sporządza listę świadków) i ustala daty przesłuchania świadków. Sędzia ma prawo ograniczyć zbyt dużą liczbę świadków i innych dowodów. Ponadto, ma prawo a nawet obowiązek wzmocnić proces, powołując świadków z urzędu. Proces nie może być jednostronny, bo może być niewiarygodny. Sędzia ma obowiązek dociekać prawdy.

Koniecznie trzeba przesłuchać świadków ze strony pozwanej. Jeżeli strona pozwana nie chce podać świadków, należy ją wypytać o adresy rodziców lub rodzeństwa i wówczas sędzia powołuje świadków (dwóch lub przynajmniej jednego) z urzędu. O adresy rodziców lub rodzeństwa strony pozwanej należy popytać już wcześniej stronę powodową, bo strona pozwana może się nie zgłosić do zeznań.

Nie ma dokładnych przepisów co do ilości świadków. Z reguły przyjmuje się od 3-5 świadków. Najważniejsza jest ich jakość, czyli prawdomówność i znajomość faktów. Świadków proponują strony, najczęściej z pośród osób bliskich sobie (rodzina, bliscy znajomi, sąsiedzi). Strony najczęściej proponują świadków w skardze powodowej. Należy podać dokładne ich dane personalne oraz faktyczne miejsce zamieszkania. Bardzo przydatne dla sądu są wskazania stron na jakie okoliczności świadek ma zostać przepytany.

Sędzia może przesłuchać świadka przedprocesowo z ważnej przyczyny (nieuleczalna i szybko postępująca choroba, planowany długotrwały wyjazd za granicę).

Zasadniczo nie może być świadkiem osoba, która nie ukończyła czternastego roku ani osoba upośledzona umysłowo. Te osoby mogą być jedynie przesłuchane na mocy dekretu sędziego, w którym uzasadni się taką potrzebę.

Za niezdatnych do składania zeznań należy uznać:

  • tych, którzy są stronami w sprawie albo występują w sądzie w imieniu stron, sędziego i jego asystentów, adwokata oraz innych, którzy pomagają lub pomagali stronom w tej sprawie; dlatego należy unikać, aby wymienionych urzędów w sprawie nie podejmowali ci, których zeznanie może w jakiś sposób wpłynąć na poznanie prawdy;
  • kapłanów w odniesieniu do wszystkiego, co poznali z sakramentalnej spowiedzi, chociażby penitent prosił o ujawnienie tego, co więcej, tego, co przez kogokolwiek i w jakikolwiek sposób zostało usłyszane z okazji spowiedzi, nie można w sądzie przyjąć nawet jako śladu prawdy.

Zeznanie jednego świadka nie może być pełnym dowodem, chyba że chodzi o świadka kwalifikowanego, który zeznaje o sprawach dokonanych z urzędu, albo okoliczności rzeczy lub osób sugerują inaczej.

3. Opinia Biegłego
Po przesłuchaniu stron i świadków sędzia niezwłocznie wydaje dekret o powołaniu: - biegłego sądowego psychologa (w procesie z tytułu niezdolności psychicznej) - lub psychiatry (w procesie z tytułu choroby psychicznej) - lub seksuologa (w procesie z tytułu impotencji seksualnej)  -  lub ginekologa (w procesie o niedopełnienie). 
Biegły prywatny, wyznaczony, przez stronę, musi być zatwierdzony przez sędziego. Sędzia układa pytania dla biegłego według wymogów art. 207-209 Dignitas Connubii i kan. 1577 § 1 KPK . Jeżeli sprawa jest mocna i jasna, sędzia ponens wydaje dekret o niepowoływaniu biegłego.

4. Dokumenty
Jeśli nie wykaże się czegoś innego przeciwnymi i oczywistymi argumentami, publiczne dokumenty mają moc dowodową we wszystkim, co się w nich stwierdza wprost i zasadniczo.
Listy, tak jak inne dokumenty prywatne, mają taką siłę dowodową, którą należy ocenić w relacji do okoliczności, i przede wszystkim czasu, w którym zostały.

Listom anonimowym oraz innym jakimkolwiek dokumentom anonimowym, zasadniczo nie można przyznać nawet waloru ukierunkowującego; chyba, że przedstawiają fakty, które mogą być udowodnione z innych źródeł.

Dokument prywatny, dopuszczony przez sędziego, ma taką siłę dowodową jak przyznanie się lub deklaracja pozasądowa.

Jeżeli dokumenty okażą się wytarte, poprawione, zawierające do-piski lub są dotknięte inną wadą, do sędziego należy ocena, czy i jakie znaczenie mają te dokumenty.
Dokumenty nie mają siły dowodowej w sądzie, jeżeli nie są oryginalne lub nie są przedłożone w uwierzytelnionym odpisie i złożone w kancelarii trybunału, tak, aby mogły być zbadane przez sędziego, obrońcę węzła, przez strony oraz ich adwokatów.

5. Domniemania
Domniemanie jest to prawdopodobne przypuszczenie o rzeczy niepewnej; jedno jest prawne, gdy ustanowione zostało samą ustawą, drugie sędziowskie, gdy je wysuwa sędzia.
Kto ma za sobą domniemanie prawne, jest zwolniony z obowiązku dowodzenia, który przechodzi na drugą stronę.

Domniemań, które nie są ustanowione prawem, sędzia nie powinien wysuwać, chyba że na podstawie faktu pewnego i określonego, pozostającego w bezpośrednim związku z tym, o co toczy się spór. Podobnie niech nie formułuje domniemań, niezgodnych z tymi, które zostały wypracowane przez jurysprudencję Roty Rzymskiej.